Zasada domniemania niewinności: charakterystyka, akty prawne

Według zasady domniemania niewinności każda osoba, której postawiono zarzuty, jest uznawana za niewinną, póki jej wina nie zostanie udowodniona. Wątpliwości w sprawie, których nie da się usunąć, nie mogą więc być rozstrzygnięte na niekorzyść oskarżonego. To oskarżyciel musi przekonać sąd, że oskarżony popełnił zarzucany mu czyn. Kwestii winy nie można przesądzać aż do wydania wyroku przez sąd I i II instancji. Poza kodeksem karnym prawo to ujęte jest również w Konstytucji RP oraz w dokumentach prawa międzynarodowego: - zapis w jedenastym artykule pierwszej ustawy Deklaracji Praw Człowieka głosi: Każdy człowiek oskarżony o popełnienie przestępstwa ma prawo, aby uznawano go za niewinnego dopóty, dopóki jego wina nie zostanie mu udowodniona zgodnie z prawem podczas publicznego procesu, w którym miał wszystkie gwarancje konieczne dla swojej obrony, - według czternastego artykułu